معرفی جدیدترین سریال کمدی سروش صحت ؛ مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

مشخصات سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

مگه تموم عمر چند تا بهاره؟" class="index-title">

دانلود رایگان سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

قرار است این سریال پنج‌شنبه ۲۵ خرداد ساعت ۸:۰۰ از فیلیمو و نماوا پخش شود.

لیست بازیگران سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

ترکیب بازیگران سریال جدید سروش صحت نشان می‌دهد کارگردان خوش سلیقه ما اعتقاد چندانی به بازیگران مرسوم سریال‌ها و فیلم‌های کمدی ندارد و او به خوبی می‌تواند از حضور متفاوت برخی چهره‌های مطرح سینما و تلویزیون بهره ببرد.

• علی مصفا
• قدرت الله ایزدی
• کاظم سیاحی
• آناهیتا افشار
• مجید یوسفی
• گیلدا ویشکی
• وحید آقاپور
• بهار کاتوزی
• محمد نادری
• بیژن بنفشه خواه
• اردشیر کاظمی
• عین الله دریایی
• احسان منصوری
• حسن نوری
• رسول اکبریان
• فهیمه امن زاده
• مریم ماهور
• شکیلا سماواتی
• علیرضا ناصحی
• حمیدرضا فشمی
• سپیده فلاح پور
• مریم گودرزی
• امیررضا پیرهادی
• سامیار مکنت جو

آنالیز کاراکترهای اصلی سریال مگه همه عمر چندتا بهاره؟

نام کاراکتر : شاهین | بازیگر : علی مصفا

درباره شخصیت: فرزند بزرگ جلال ربانی است. او و برادرش یعنی شهرام، بعد از درگذشت مادرشان با پدر و پدربزرگ خود زندگی می‌کردند که براثر یک اتفاق عموی‌شان فوت می‌کند و با دو عموزاده‌شان هم‌خانه می‌شوند. شاهین و شهرام، پسرعموهای شخصیت اصلی سریال یعنی نیما و خواهرش آزیتا هستند. شاهین به‌شدت درون‌گراست و احتمالا این ویژگی‌اش در ادامه داستان تعیین‌کننده خواهد بود.

سهمش از داستان : در قسمت ابتدایی سریال حضور نداشت و خیلی نامحسوس و آرام، دارد سهمش از روایت پررنگ می‌شود. شاهین از جایی حضور جدی‌تری در داستان «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟»‌ پیدا کرد که در جریان ماجرای تصادف او و نقشی که در فوت عمویش داشته قرار گرفتیم. او به‌واسطه خواب‌آلودگی‌اش در لحظه تصادف، دچار عذاب وجدان است.

درباره بازیگر: عادت کرده بودیم علی مصفا را در نقش‌های جدی به‌ویژه در موقعیت‌های عاشقانه با لیلا حاتمی ببینیم. او بازیگر به‌شدت خاصی است و به‌سختی می‌توان در هر شمایلی تصورش کرد. جدیتی که او در نگاه و بیانش دارد شاید در ظاهر نسبتی با فضای کمدی نداشته باشد اما سروش صحت در «جهان با من برقص» به‌خوبی توانست با ایجاد کنتراست میان جدیت مصفا و موقعیت‌های احمقانه‌ای که در‌آن قرار می‌گرفت، کمدی خلق کند. ایفای نقش در این سریال را هم می‌توان در ادامه همان تجربه دانست.

شاخص‌ترین ویژگی‌: تا اینجا قصه بامزه‌ترین ویژگی شاهین، بی‌خیال بودن آن نسبت به همه وقایع پیرامون است. او گویی در دنیای شخصی خودش غرق است و به همین دلیل در بسیاری از اتفاقات و بحران‌ها سعی می‌کند در حاشیه باقی بماند، حتی اگر مانند ماجرای تصادف، خودش را متهم اصلی قلمداد کند. سفر ناگهانی او به ماتریکس شخصی‌اش در قسمت پنجم ابعاد ویژه‌تری به این کاراکتر بخشیده است.

چه نسبتی با دنیای سروش صحت دارد؟ : دنیای آثار سروش صحت، دنیای آدم‌های طناز به معنای کلیشه‌ای نیست. یعنی کمتر می‌توان کاراکتری را سراغ گرفت که تعمدی در بامزه‌بازی داشته باشد. صحت شخصیت‌هایی جدی خلق می‌کند و در قالب «تضاد» آن‌ها را در موقعیت‌های خنده‌دار قرار می‌دهد. شاهین نمونه‌ای تام‌وتمام از این جنس طنازی‌های صحت است.

 نام کاراکتر : نیما | بازیگر : مجید یوسفی

درباره شخصیت : تا اینجای داستان «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟»، این کاراکتر شخصیت محوری بوده است. نیما ربانی جوانی بی‌دست‌وپا در مواجهه با دیگران است. او برادر آزیتا است و بعد از مرگ پدرشان براثر یک تصادف، حالا در طبقه بالایی منزل عموی‌شان جلال ربانی ساکن شده‌اند. این اتفاق البته چندان به مذاق پسرعموی آن‌ها یعنی شهرام خوش نیامده و بخشی از ماجراهای سریال در قالب کشمکش میان شهرام و نیما رقم می‌خورد. نیما ویژگی دیگری هم دارد و آن بی‌دست‌وپایی مفرطش در برابر زنان و به‌ویژه نامزدش یعنی گلی است!

سهمش از داستان : اشاره کردیم که اساسا داستان سریال تا اینجا برمحوریت وضعیت نیما پیش رفته است. او ابتدا در رابطه‌اش با گلی دچار چالش شد و در ادامه شاهد دردسرهایی بودیم که به‌واسطه بی‌عرضگی‌های او رقم می‌خورد. البته او نام این بی‌عرضگی‌ها را «بدشانسی» می‌گذارد!‌ نیما در محیط کار هم موقعیت متزلزلی دارد و کشمکش میان او و آقای رسولی به‌عنوان مدیرش، با ماجرای گم شدن دستنوشته ارزشمند رسولی، به اوج خود رسیده است.

درباره بازیگر: سروش صحت در ادامه توانمندی ویژه‌ای در رونمایی از استعدادهای تازه، این‌بار سراغ بازیگر مستعد دیگری رفته است که هرچند در عرصه تئاتر فعالیت داشته اما برای اولین‌بار است که حضور جدی در مقابل دوربین را تجربه می‌کند. مجید یوسفی با پخش همان قسمت اول سریال، به چشم مخاطبان آمد و بی‌راه نیست اگر پیش‌بینی کنیم، بعد از این شاهد حضور پررنگ‌تر او در بازیگری فیلم‌ها و سریال‌ها خواهیم بود.

شاخص‌ترین ویژگی‌ : نیما به‌معنای واقعی کلمه «حرص‌درآر» است! او در هر موقعیتی، عجیب‌ترین تصمیم را می‌گیرد و غالباً هم تصمیماتش مقدمه‌ای برای رقم خوردن دردسری تازه می‌شوند!

چه نسبتی با دنیای سروش صحت دارد؟ : تقریبا در همه آثار سروش صحت می‌توان رد و نشانی از کاراکترهایی از جنس نیما پیدا کرد. کاراکترهایی که در مقاطعی تا مرز جنون می‌توانند حرص مخاطب را از رفتارهای غیرمنطقی‌شان دربیاورند اما همه کنش‌ها، موضع‌گیری‌ها و انتخاب‌های‌شان به‌نوعی صورت اغراق‌شده کنش‌ها و انتخاب‌هایی هستند که بعید نیست خودمان هم در زندگی روزمره آن‌ها را مرتکب شده باشیم!

 نام کاراکتر : آزیتا | بازیگر: گیلدا ویشکی

درباره شخصیت : آزیتا ربانی در خط اصلی داستان، خواهر نیماست و تصویری که از او در قسمت‌های ابتدایی دیده‌ایم، بیشتر از جنس خواهری است که قرار است در مواقع بحرانی، وارد میدان شود و مشکلات را حل‌وفصل کند. او علاقه ویژه‌ای به شطرنج دارد و یکی از خطوط فرعی در داستان سریال هم به رویاپردازی‌های آزیتا برای رسیدن به مدارج حرفه‌ای در این ورزش مربوط می‌شود. از طرفی او ناگزیر است در مقاطعی برای پادرمیانی میان برادرش نیما و نامزدش گلی، با دایی گلی یعنی بهرام مواجه شود؛ شخصی که به آزیتا گرایش دارد اما حس آزیتا به او چیزی شبیه «چندش» است!

سهمش از داستان : در قسمت ابتدایی، آزیتا در نقش راوی ظاهر شد و او بود که شخصیت‌های مختلف را معرفی کرد. هر چه داستان پیش می‌رود، او هم مانند دیگر کاراکترهای سریال، داستان‌های شخصی خودش را پیدا می‌کند. مانند ماجرای رقابتش با دختری به نام آرزو بر سر بازی «شطرنج» و اینکه حسرت بردن او را دارد.

درباره بازیگر : گیلدا ویشکی هم هرچند پیش‌تر سابقه نقش‌آفرینی بر صحنه تئاتر و حتی مقابل دوربین را هم داشته اما حضور در این سریال قطعا برای او حکم سکوی پرتاب را پیدا خواهد کرد. برای همین در تیتراژ ابتدایی نام او هم ذیل عنوان «با معرفی» درج شده است.

شاخص‌ترین ویژگی‌ : او کاراکتری است که ما صدای ذهنش را هم می‌شنویم و در بخش‌هایی از داستان، در جایگاه راوی قرار می‌گیرد. این انتخاب برگرفته از شخصیت خیال‌پرداز او است. به‌یاد بیاورید زمانی که به تماشای سریال «گامبی وزیر» نشسته و خودش را در جایگاه قهرمان اصلی آن سریال که یک شطرنج‌باز نابغه است، قرار می‌دهد.

چه نسبتی با دنیای سروش صحت دارد؟ : کاراکترهایی از جنس آزیتا در دنیای داستان‌پردازی سروش صحت، بیشتر حسرت‌ها و ای‌کاش‌ها را نمایندگی می‌کنند. آن‌‌ها در رقم خوردن گرفتاری‌هایی که دامن‌گیرشان می‌شود، غالب نقشی نداشته‌اند و در مواجهه با اطرافیان خود که زمینه‌ساز این دردسرها هستند هم بیشتر نقش ناظر را دارند. انگار تسلیم بودن در برابر واقعیت آن‌ها را به دامن رویاپردازی انداخته است!

 نام کاراکتر : شهرام | بازیگر : کاظم سیاحی

درباره شخصیت : او برادر شاهین، فرزند جلال و پسر عموی نیما و آزیتا است. هر چند محل درآمد اصلی‌اش کار کردن در تاکسی‌های اینترنتی است اما علاقه مفرطی به موسیقی دارد. او نوازنده طبل در یک بند خیابانی است و هر از گاهی هم در گروه نوازندگان میان‌پرده‌های سریال ظاهر می‌شود اما به این حد از فعالیت موسیقایی قانع نیست و تصور می‌کند که صدای خوبی هم دارد. تا جایی که قطعاتی که با صدای خود خوانده را در ضبط ماشین می‌گذارد و منتظر است تا از دیگران درباره هنرنمایی‌اش بازخورد بگیرد.

سهمش از داستان : شهرام فعلاً در داستان به‌عنوان یک ناظر حضور دارد و بیشتر سهم موقعیت‌های طنزش هم مربوط به واکنش‌هایی می‌شود که نسبت به دردسرهای دیگران از خود بروز می‌دهد. مانند گم شدن ماشین‌ا‌ش توسط نیما و یا سوءتفاهم عاشقانه‌ای که از طرف دوست گلی به‌وجود می‌آید و دل‌بسته‌اش می‌شود. چالش او و نیما البته در داستان به‌گونه‌ای است که گویی دارد برای خلاص شدن از شر او و پس گرفتن واحدی که در آن زندگی می‌کنند، لحظه‌شماری می‌کند!

درباره بازیگر : کاظم سیاحی را شاید بیشتر با صداپیشگی‌اش برای عروسک‌هایی همچون «جیگر» و یا «پشه» دوست داشته باشیم اما او تا به امروز حضور قابل قبولی هم در شبکه نمایش خانگی به‌عنوان بازیگر داشته است. سیاحی که پیش‌تر حضوری درخشان در «لیسانسه‌ها» و «جهان با من برقص» داشت، طبیعتا نمی‌توانست در ترکیب گزینه‌های سروش صحت برای سریال تازه‌اش جایی نداشته باشد.

شاخص‌ترین ویژگی‌ : شهرام نسبت به موقعیت خودش دچار توهم است. هم درباره قدرت و جایگاهی که در خانواده دارد و هم در زمینه حرفه هنری‌اش. یکی از بامزه‌ترین سکانس‌های او هم مربوط به مواجهه‌اش با فلامک جنیدی به‌عنوان مسافر بود!

چه نسبتی با دنیای سروش صحت دارد؟ : نسبت شهرام با جهان داستانی سروش صحت همان نسبتی است که شخصیت‌هایی مانند محمود مهاجر با نقش‌آفرینی بیژن بنفشه‌خواه در سریال «لیسانسه‌ها» با این دنیا داشتند، البته کمی رقیق‌تر. این دست کاراکترهای متوهم، ظرفیت بالایی برای خلق موقعیت‌های بامزه دارند و سروش صحت استاد بهره‌مندی از این ظرفیت است.

نام کاراکتر : عمو جلال |  بازیگر: قدرت‌الله ایزدی

درباره شخصیت : عمو جلال بعد از درگذشت برادرش، یک طبقه از خانه خود را به فرزندان برادر اختصاص داده تا آن‌ها را هم مانند فرزندانش، زیر سایه حمایت خود نگه دارد. رابطه جلال با شهرام و شاهین بامزگی‌ها و ظرافت‌های خاص خودش را دارد اما جلال همزمان فرزند بابایی است و رابطه پدر و فرزندی میان آن‌ها هم در بخش‌هایی از داستان موقعیت‌های بامزه‌ای را ایجاد می‌کند.

سهمش از داستان : اصلی‌ترین نقش جلال تا اینجا، تصمیمش برای آوردن نیما و آزیتا به خانه خود بوده است. چالش اصلی قصه درباره ورود ناخواسته مار به خانه ربانی‌ها، از جایی آغاز می‌شود که جلال تصمیم می‌گیرد امانتی دوست خود را از طریق شهرام به دستش برساند؛ همان جعبه‌ای که ماری آزمایشگاهی در‌ آن بوده و براثر یک اتفاق در خانه رها می‌شود.

درباره بازیگر : سروش صحت پیش‌تر و زمانی که از قدرت‌الله ایزدی در سریال «شمعدونی» استفاده کرده بود، درباره‌اش گفته بود: «بنده آقای ایزدی را که به آقا رشید معروف است همیشه خیلی دوست داشته‌ام و خیلی هم می‌خندیدیم و الان هم می‌خندم. همیشه فکر می‌کردم اگر ایشان کنترل شود، یک کمدین خوب خواهد شد. به همین دلیل در این کار هم سعی کرده‌ام تا جایی که می‌شود دیالوگ و میزانسن‌ها کنترل شده باشد.» همین فرآیند همکاری حالا در «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» به بهترین شکل تکمیل شده است.

شاخص‌ترین ویژگی‌ : جلال نسبت به بچه‌های برادرش حساسیت ویژه‌ای دارد و همزمان حواسش به احوالات پسران خودش هم هست. اصلی‌ترین ویژگی کاراکترش اما یکی ترس است و دیگری ادعا! او به‌صورت توأمان هم ادعای عقل کل بودن دارد و هم تا دل‌تان بخواهد از قرار گرفتن در موقعیت‌های پیچیده، هراس دارد!

چه نسبتی با دنیای سروش صحت دارد؟ : جلال حکم قطعه پازلی را در تکمیل شخصیت‌های این داستان دارد. شخصیتی که هم رگه‌هایی از کاراکترهای دست‌وپاچلفتی قصه‌های قبلی صحت را می‌توان در آن دید و هم شمه‌ای از شخصیت‌های توهم‌زده و پرمدعا را. نکته مهم اما این است که صحت به‌خوبی توانسته این ویژگی‌ها را در جلد همان آقارشید دوست‌داشتنی، بازآفرینی کند.

 نام کاراکتر : گلی | بازیگر: آناهیتا افشار

درباره شخصیت : او نامزد نیماست و بخش عمده‌‌ای از داستان سریال در چند قسمت ابتدایی متکی بر چالش‌های موجود در روابط او و نیما پیش رفته است. او که به‌شدت به نیما بدگمان است، در مقاطع مختلفی سعی در امتحان کردن او دارد و عجیب اینکه نیما هم هر بار رفوزه می‌شود!‌ از طرف دیگر، گلی خواهرزاده مهندس بهرام هم هست و در تنظیم روابطش با دیگران تأکید دارد که خانواده برایش حکم خط قرمز را دارد.

سهمش از داستان : خب مشخص است وقتی شخصیت اصلی داستان نیما باشد، نامزدش هم نقشی تعیین‌کننده در ماجراها پیدا می‌کند. شروع سریال از جایی است که نیما، آزیتا و شهرام، در انتظار رسیدن گلی هستند و تأخیر او اولین چالش در داستان را رقم می‌زند. غرغر کردن‌های گلی و سخت‌گیری‌هایش نسبت به نیما، بخش‌های زیادی از قسمت‌های اولیه سریال را به خود اختصاص داده است.

درباره بازیگر : آناهیتا افشار از بازیگران جوانی است که بازیگری را با کارهای طنز آن هم زیر نظر رضا عطاران در تلویزیون آغاز کرد و خب طبیعی است که این نقطه شروعی درخشان برای یک بازیگر است. او البته بعدها در فیلم‌ها و سریال‌های ملودرام هم نقش‌آفرینی کرد و می‌توان گفت در یک دهه گذشته به‌طور کامل از فضای طنز فاصله گرفته بود. حالا در قالب همکاری با سروش صحت او باردیگر ایفای یک نقش کمدی را برعهده گرفته است که بخش عمده‌ای از جذابیتش وابسته به اغراق‌های افشار در اجرای نقش است.

شاخص‌ترین ویژگی : به معنای واقعی، گلی یک دختر روی مخ است! او مدام غر می‌زند و مدام انتظار دارد که همه گوش به فرمانش باشند. نسبت به همه با سوءظن نگاه می‌کند و همین ویژگی‌ها واقعا در مقاطعی تحملش را دشوار می‌کند!

چه نسبتی با دنیای سروش صحت دارد؟ : آدم‌های روی مخ در دنیای شخصیت‌های محبوب سروش صحت کم نیستند و گلی را هم می‌توان در ردیف همین کاراکترها قرار داد. نکته هم اینجاست که مانند دیگر شخصیت‌های اغراق‌شده در دنیای صحت، این دست کاراکترها هم منعکس‌کننده بخشی از ویژگی‌های مشترک همه ما در زندگی روزمره هستند!

نام کاراکتر : بابایی | بازیگر : اردشیر کاظمی

درباره شخصیت : بابایی در واقع پدربزرگ خانواده ربانی محسوب می‌شود. او پدر جلال و پدربزرگ نیما، آزیتا، شهرام و شاهین است. او همواره در خانه حضور دارد و به‌عنوان ناظر اتفاقات را رصد می‌کند. البته ناظر چندان ساکتی هم نیست و اگر جایی ایده‌ای به نظرش برسد اصلا ابایی از بروز صریح آن، گاهی جتی با صدای کمی بلند هم ندارد. او پیرمردی خانه‌نشین اما همچنان سرزنده است که در کنار رفیق‌ش یعنی آقای رزاقی، نقش زیادی در شیرینی برخی از لحظات سریال دارند.

سهمش از داستان : هر چند بابایی تا اینجا نقش مستقیمی در اتفاقات سریال نداشته اما برخی خرده‌داستان‌های مرتبط با او هم در روایت اصلی سریال تا به اینجا مدنظر بوده که شاید در ادامه بیشتر به آن‌ها رجوع شود. مثل ماجرای همین رفیقش آقای رزاقی که بعد از مرگ همسرش با یک چمدان به خانه او آمد تا افسردگی‌اش را درمان کند اما سال‌هاست که آ‌نجا ماندگار شده است.

درباره بازیگر : شاید این آمار برای شما هم غیرمنتظره باشد اما اردشیر کاظمی از آن پیرمردهای شیرین و دوست‌داشتنی در سینما و تلویزیون است که تا به امروز در بالغ بر 50 فیلم سینمایی و 30 سریال تلویزیونی نقش‌آفرینی کرده است. او که از ابتدای دهه 80 به‌صورت جدی وارد عرصه بازیگری شده است طی دو دهه، حضوری مستمر در مقابل دوربین داشته و اتفاقا همکاری‌ قبلی‌اش با سروش صحت در «پژمان» و «لیسانسه‌ها» هم حسابی به چشم مخاطبان خوش نشست.

شاخص‌ترین ویژگی‌ : شاید بتوان یکی از بامزه‌ترین ویژگی‌هایی بابایی در سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» را «بت بودن»ش در مواجهه با اتفاقات ریزودرشت اطرافش دانست. البته ترکیب او و رزاقی در این سریال به ایده شیطنت‌های مشترک و دست‌انداختن دیگران هم رسیده که واقعا در مقاطعی بامزه از آب درآمده است.

چه نسبتی با دنیای سروش صحت دارد؟ : کودکان و سالخوردگان در جهان داستانی سروش صحت همواره حضوری متفاوت از کلیشه‌ها داشته‌اند. نه کودکان آنگونه که باید دوست‌داشتنی  و قابل‌تحمل هستند و نه سالخوردگان پخته و مبادی آداب!‌ بابایی هم بی‌تناسب با این نگاه نیست.

عوامل سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

• کارگردان:سروش صحت
• نویسنده: ایمان صفایی و سروش صحت
• تهیه کننده: محمدرضا تخت کشیان
• مجری طرح: داوود معدنی
• مدیر فیلمبرداری: سروش علیزاده
• تدوین گر: خشار موحدیان
• آهنگساز: پیمان یزدانیان
• طراحی ترکیب صدا: محمدمهدی جواهرزاده
• طراح لباس: پگاه ترکی
• خواننده: بهزاد عمرانی

معرفی سروش صحت کارگردان سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

سروش صحت سابقه حضور در فضای سریال و سینما را از دهه ۷۰ در کارنامه دارد. نویسندگی آیتم‌های طنز آثار مهران مدیری و بازیگری در برخی از مجموعه‌های طنز و فیلم‌های سینمایی رفته رفته سروش صحت را به جایگاهی رساند که در مقام فیلمنامه‌نویس به صورت مستقل شروع به نوشتن سریال‌های تلویزیونی کند. عمده فعالیت‌های صحت با ایمان صفایی است. رفیق و دوست دیرین صحت که اکثر کارهای تلویزیونی را با هم نوشتند. شاید اولین جرقه‌های این همکاری مشترک را باید در سریال ترش و شیرین ساخته رضا عطاران دانست که صحت متن شسته و رفته‌ای را در اختیار عطاران قرار داد و حاصل کار یکی از کمدی‌های دلچسب تلویزیون در دهه ۸۰ بود.

صحت بعدها خودش آستین بالا زد و به سراغ کارگردانی رفت و با ساخت سریال‌هایی همچون ساختمان پزشکان و پژمان قدم بزرگی در کارگردانی برداشت. حاصل سال‌ها مشق کردن در حوزه سینما و تلویزیون اما منتج به آن شد که صحت سه گانه لیسانسه‌ها را برای تلویزیون بسازد که از لحاظ سبک بصری و شیوه روایت و نوع شوخی‌ها در تلویزیون ایران یگانه بود و تا امروز می‌توان موفقیت عمده صحت را در این قاب دانست. شکستن مرزهای واقعیت و خیال و دخیل کردن مخاطب در فضای کمدی سریال از ویژگی‌های کاری سروش صحت به شمار می‌رود. صحت در اولین تجربه سینمایی‌اش هم جهان با من برقص را ساخت و شوخی‌های او با مرگ و زندگی پس از مرگ نشان داد کارگردان خوش سلیقه ما که در آستانه دهه ششم زندگی‌اش است به خوبی می‌داند که با چه فضاهایی می‌تواند راحتتر شوخی کند. صحت در زمینه اجرا هم با اجرای برنامه کتاب باز در شبکه نسیم در طول سال‌های پایانی دهه ۹۰ ثابت کرد علاقه او به نوشتن و خواندن و مطبوعات یک خوش‌سلیقگی‌ محض است.

اصولا تماشای هر اثری از سروش صحت بعد از تجربه‌های ذکر شده می‌تواند جذاب باشد و از همین رو سریال جدید او مگه تموم عمر چند تا بهاره می‌تواند به یکی از غافلگیری‌های سریال‌های نمایش خانگی تبدیل شود.

معرفی سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

سروش صحت که سابقه ساخت سریال‌های کمدی در قاب تلویزیون را دارد در نخستین تجربه سریال‌سازی در نمایش خانگی به سراغ یک کمدی متفاوت رفته و سریال مگه تموم عمر چندتا بهاره را به تهیه‌کنندگی محمدرضا تخت‌کشیان ساخته است.

محمدرضا تخت‌کشیان از تهیه کنندگان پرکار این روزهای نمایش خانگی است که از کارهای پرطرفدار اخیر او می‌توان به «زخم کاری» اشاره کرد.

سریال جدید سروش صحت، ساخت و فیلمبرداری آن از فروردین 1401 در سکوت خبری کامل جلوی دوربین رفته است و تصویربرداری از این مجموعه در شهر هایی چون تهران، اصفهان و جزایر قشم و کیش انجام گردیده است و بیش از 5 ماه کارگردانی این مجموعه تصویربرداری آن در اوایل پاییز 1401 به اتمام رسیده است

بررسی قسمت اول سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

گران بودیم سروش صحت بعد از سه فصل موفق از سریال متفاوت «لیسانسه ها» و ساخت چند مجموعه پرمخاطب دیگر ، این بار چگونه می خواهد یک اثر کمدی تحویل مخاطب دهد که آن خاطرات خوش مخدوش نشود. قسمت اول «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» نه تنها آن نگرانی ها را از بین برد که می توان اطمینان داشت ماجراجویی صحت در کمدی سازی این بار نیز فرجامی خوش خواهد داشت.

داستان | قسمت اول سریال چیزی نزدیک به یک ساعت زمان دارد و مخاطب با تماشای آن در حال و هوای قصه قرار می گیرد. قهرمان سریال جوانی است به نام نیما که به همراه خواهر و پسر عمو زیر یک سقف زندگی می کنند. نامزدش آزیتا دختری مغرور، خودخواه، بی نظم و زورگور! است. نیما طی اتفاقی با دختری دیگر آشنا می شود و می خواهد با او ازدواج کند. این همه قصه نیست و ماجراهای دیگر هم سهمی پررنگ از قسمت اول دارند و به همین خاطر مخاطب بیش از هر چیزی، با یک داستان پر ملات مواجه است.

شخصیت ها | سریال «لیسانسه ها» را دوست داشتید؟ آدم های «مگه تموم عمر چند تا بهاره» هم به شخصیت های آن سریال تنه می زنند؛ همان طور که «لیسانسه ها» رنگی از سریال قبلی صحت یعنی «شمعدونی» داشت. دنیایی که این بار ایمان صفایی و سروش صحت در مقام نویسنده طراحی کرده اند، در عین حال رنگ و بوی منحصر بفرد دارد. شاخص ترین شخصیت قسمت اول، نیما است؛ جوانی خوش خیال و احساساتی! که بعد از دلخوری از نامزد، عاشق دختری دیگر شده. کاراکتر آن قدر خوب نوشته شده و اجرایی درست داشته که پس از چند لحظه می توان با او همراه شد و به رفتار و گفتارش خندید. این اتفاق حاصل تجربیات صفایی و صحت است که می دانند چطور منظور خود را در قالب شخصیت ها منتقل کنند. نیما در سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره» در عین برخوداری از هویتی مستقل، بخشی از خصلت های حبیب و مسعود سریال «لیسانسه ها» را یادآور می شود. اجازه دهید درباره بقیه کاراکترها بعدا بنویسیم؛ مثل گلی، دو پیرمرد خاص، بهرام و دیگران که در قسمت یک به طور کامل فرصت بروز و ظهور ویژگی کامل آن ها فراهم نشد.

بازی ها | مشخصه ثابت آثار سروش صحت، بازی های خوب و متفاوت است. کسانی مثل بهرام تشکر، محمد نادری و هوتن شکیبا با سریال های او به شهرت رسیدند و بازیگرانی مثل بیژن بنفشه خواه، امیرحسین رستمی، کاظم سیاحی و … رویی دیگر از توانایی خود را با آثار صحت بروز دادند. «مگه تموم عمر چند تا بهاره» هم از این قاعده مستثنا نیست و شاهد عملکرد خوب بازیگران بودیم. کاظم سیاحی وارد جلدی تازه رفته و آناهیتا افشار پس از مدت ها دروی از عرصه سریال، توانایی اش را به اثری کمدی محک زده است. در همین گام نخست مجید یوسفی در نقش نیما جای خود را باز کرده و نقطه عطفی مهم در کارنامه اش رقم خورده. او فارغ التحصیل کارشناسی طراحی صحنه از دانشگاه سوره پیش تر روی صحنه درخشیده بود و در فیلم «تمارض» عملکردی تحسین آمیز داشت. «مگه تموم عمر چند تا بهاره» جدی ترین تجربه بازیگری او است و بخوبی توانسته شمایل یک جوان رویا پرداز را نشان دهد.

شوخی ها | سروش صحت و ایمان صفایی در سریال جدید از همان سبک معروف آثار پیشین خود، با لحاظ تفاوت هایی بهره می برند. این سبک مبتنی بر توجه به جزئیات رفتاری و گفتاری است که شاید خیلی ها در زندگی روزمره ساده از کنارشان عبور می کنند. این دو اما نگاهی جزئی نگر دارند و با برجسته کردن این موارد از مخاطب خنده می گیرند. یکی از نمونه هایش در قسمت اول، استفاده از اصطلاح «مصداق بارز بی توجهی» است که در چند نقطه داستان تاثیری حیاتی داشت! رقص خوشحالی نیما ، صحنه درگیری با زورگیر ، قرار رستوران و …. هم از مواردی هستند که باعث «کمدی موقعیت» شده اند و هم متن و هم اجرایی استاندارد دارند که منجر به قهقهه می شوند.

کارگردانی | سروش صحت طی سال ها فعالیت، علاوه بر بازیگری، نویسندگی و اجرا بارها پشت دوربین کارگردانی ایستاده است که حاصلش شده سریال های«چارخونه»،«ساختمان پزشکان»،« پژمان»،« شمعدونی» و مجموعه سه فصلی« لیسانسه ها». همه این سریال ها پرمخاطب هستند اما صحت از «شمعدونی» تغییر مسیر داد و نوعی متفاوت از کمدی سازی را تجربه کرد. «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» شکل کامل شده تجربیات اخیر است که در آن جزئی ترین عناصر مهم هستند و هر کدام معنا و مفهومی دارند؛ از نوع قاب بندی هایی که به اقتضای هر سکانس و هر شخصیت تغییر می کند تا آدم های خاص اما آشنا که خلق و خو و درونیات شان آشنا ، متفاوت و دوست داشتنی است.

خلاصهٔ داستان سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

در خلاصه داستان «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» آمده است: زندگی آرام اعضای خانواده ربانی با ورود ناخواسته یک مار، پیداشدن یک نسخه خطی نفیس و یک حفره اسرارآمیز دچار تحولاتی می‌شود…

تعداد قسمت های سریال مگه تموم عمر چندتا بهاره

سریال مگه تموم عمر چندتا بهاره در 32 قسمت 50 دقیقه ای آماده پخش است.

نگاهی به موسیقی سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره

دنیای تصویری سروش صحت مثل حرف زدنش، مثل نوشتنش، مثل کتاب باز و دیالوگ‌هایش با مجتبی شکوری، مثل جهان با من برقص و شخصیت‌هایش است. زندگی از جنس دیگری در آن‌ها در جریان است، زندگی به شکل فانتزی، مهربانانه، اغراق‌شده و در عین حال آسان در آن جریان دارد. شخصیت‌ها همدیگر را تحمل نمی‌کنند بلکه حتی با وجود چالش‌هایشان در یک همزیستی آرام و مسالمت‌آمیز در کنار هم اوقات سپری می‌کنند. موسیقی‌ها هم از همین جنس‌اند. موسیقی‌های آسان، راحت، قابل فهم و در عین حال جاری در تمام لحظات. موسیقی‌های کارهای صحت از جنس زندگی‌اند، همانقدری که شما وقتی در کوچه و خیابان راه می‌روید، امکان این هست که در طول روز بارها و بارها با شنیدن دیالوگ‌های مختلف مردم کوچه و خیابان، موسیقی متفاوتی به ذهنتان بیاید. مثلا از یک راننده تاکسی بشنوید که پشت تلفن می‌گوید : «از بهار بنزین گران شده» و شما در ذهنتان ملودی «تا بهار دلنشین…» را ساعت‌ها بعد از پیاده شدن از تاکسی همچنان بشنوید. یا صاحبخانه‌تان با فریاد به شما بگوید: «چرا هربار اجاره‌تان را دیر پرداخت می‌کنید؟» و شما «دل من شکسته، طاقت نداره والا» را در ذهنتان می‌شنوید. این شباهتِ میان کاربرد موسیقی در ذهن و زندگیِ عادی و موسیقی‌های آثار سروش صحت است.

در مگه تموم عمر چندتا بهاره؟ موسیقی حضوری پررنگ دارد، همه جا حاضر است با آلات و ادواتش به میان آمده و بخشی از قصه است. موسیقی به عنوان موجودی در کنار یا همراه اثر حضور ندارد بلکه یک عنصر اصلیست که در داستان نقش دارد. با این وجود قرار نیست که موسیقی اضافه بر سازمان استفاده شود یا حضورش مخاطب را گیج کند. گروه ۴-۵ نفره موسیقی به شکل گذری و ساده می‌آیند، قطعه‌ای را می‌نوازند و داستان زندگی شخصیت‌ها، قصه‌های کاری و عاطفی و روابطشان ادامه دارد. موسیقی نه قصد تلطیف دارد نه قصد اغراق. موسیقی آنچنان است که در راهروهای ذهن در خوش‌ترین و غم‌انگیزترین لحظات حضور واقعی دارد. صحت به موسیقی از جنس دراماتیک و به قصد تاثیرگذاری نگاه نکرده بلکه انگار ارکستر کوچک «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» اعضای موسیقیدانی از خانواده نیما و شهرام و شایان و عموجلال هستند که همیشه ساز دستشان است و به فراخور اتفاقات مختلف، این اعضای هنرمند خانواده دست به ساز می‌شوند و قطعه‌ای را برای همان حال و هوا می‌نوازند. پیش از این نیز صحت در «جهان با من برقص» این نوع استفاده منحصر به فرد خودش را از موسیقی کرده بود.

نگاه کارگردان به مقوله موسیقی نگاهی است از جنس سرگرمی که همین مساله را در تک تک سکانس‌هایی که گروه موسیقی جلوی دوربین حضور دارد می‌توان دید. این نگاه کلی کارگردان به مقوله زندگی هم هست. زندگی و قصه‌ها و آدم‌هایش هیچکدام آنقدر جدی نیستند و در عین حال جدی‌اند! اما جدی بودن و جدی نبودنشان حتی از یک جنس است. این تناقض و این نگاه آسان و گذری به زندگی را صحت بارها در فیلمنامه متذکر شده است و با ارجاعات مختلف به داستان‌های کودکان، به فیلم‌ها و سریال‌های دیگر نشان داده. در موسیقی هم همین فرمان را رفته است. پر از ارجاعات به موسیقی‌های قدیمی، به موسیقی‌های خارجی، به موسیقی‌های سنتی و مدرن.

یادم می‌آید سال‌ها قبل سروش صحت ستونی در روزنامه شرق داشت که در آن «تاکسی‌نوشت» می‌نوشت و خاطرات روزانه‌اش از تاکسی‌سواری‌های هر روزه‌اش را قلمی می‌کرد. موسیقی «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» من را یاد آن یادداشت‌های صحت انداخت. موسیقی‌های این مجموعه همچون موسیقی‌های یک نوار کاست‌اند که از یک تاکسی پخش می شود و شما تنها چند دقیقه مسافر آن تاکسی هستید و فرصت ارتباط برقرارکردن با ان آهنگ را دارید، موسیقی پخش می‌شود و بعد شما از تاکسی پیاده می‌شوید و آهنگ تمام می‌شود. تا بار دیگر در مسیری دیگر سوار تاکسی‌ای دیگر شوید و بسته به حال راننده تاکسی یا نوارهای موجودش، قطعه‌ای دیگر پخش شود. این داستانِ ساده، داستان موسیقی‌های مگه تموم عمر چندتا بهاره؟ است.

انتخاب سردار سرمست در کنار چند نفر از بچه های گروه دوست داشتنی و صمیمی بمرانی همچون بهزاد عمرانی و مانی مزکی هم از همین جنس است. حتی در قسمت‌هایی همچون قسمت پنجم کارگردان سراغ خواننده‌های مردمی‌تر و کوچه و خیابانی هم می‌رود تا این رسالت سادگی را به جا بیاورد. صحت دنبال موسیقی از جنس سادگی است و نه از جنس فرهیختگی و تصنع.

خاطره‌بازی سروش صحت در سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

یکی از نکات جالب «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» این است که سروش صحت به فراخور، از شخصیت‌های آثار قبلی‌اش دعوت می‌کند تا در یک یا چند سکانس مهمان سریالش باشند.

بعد از فلامک جنیدی که در یکی از قسمت‌ها به عنوان مسافر سوار ماشین شهرام شد و مهدی ربیعی، بازیگر نقش پلیس سریال «لیسانسه‌ها» که در نقش برادر این پلیس در «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» حضور پیدا کرد، در قسمت هفتم، شقایق دهقان و بهنام تشکر هم مهمان این سریال شده‌اند.

ماجرا از این قرار است که شهرام با بازی کاظم سیاحی به عنوان مسافر یکی از تاکسی‌های اینترنتی، درخواست مسافری را قبول می‌کند و منتظر او می‌ماند. خانم شیرزاد که کنار خیابان ایستاده و فراموش کرده که آمده پایین تا منتظر ماشین بماند وقتی با این پرسش شهرام که ماشین می‌خواهد یا نه؟ مواجه می‌شود شروع می‌کند با او به دعوا کردن. بعد از کل‌کل‌های زیاد با شهرام، بالاخره دکتر نیما افشار سر می‌رسد و باهم سوار ماشین می‌شوند.

دهقان و تشکر کاملا در همان نقش‌های خانم شیرزاد و دکتر نیما افشار فرو رفته‌اند و گریمشان بعد از گذشت سال‌ها تفاوت زیادی ندارد. خانم شیرزاد باز هم فراموش می‌کند نیما افشار چه تخصصی دارد و هنوز هم سر اینکه نباید به بیمار یک پزشک بگوید مشتری بحث دارند.

نکته جالب اینجاست که وقتی شهرام از بیماری روحی برادرش برای دکتر افشار می‌گوید و توضیح می‌دهد که برادرش گمان می‌کند وارد سوراخ دیوار می‌شود، خانم شیرزاد هم حرفش را تایید می‌کند و اطلاعاتی درباره آنسوی حفره می‌دهد. بعد هم خودش را جزوی از جامعه حفره‌ای‌ها معرفی می‌کند.

حضور این دو شخصیت در پایان سکانس، با بیرون آمدنشان از نقش‌ها به پایان می‌رسد. موقعی که می‌خواهند از ماشین پیاده شوند، کاظم سیاحی از نقش شهرام بیرون می‌آید و می‌گوید بهنام و شقایق جان ممنون که تشریف آوردین و آنها بدون اینکه نقش بازی کنند به عنوان دو بازیگر با خنده از ماشین پیاده می‌شوند.

آنطور که شنیده‌ می‌شود قرار است به‌زودی پای شخصیت‌های دیگر سریال‌های سروش صحت هم به این سریال باز شود. سروش صحت یک بار هم در فصل دوم سریال «لیسانسه‌ها» هم شخصیت محمد نادری را در سریال «شمعدونی» را در یکی از قسمت‌ها وارد داستان کرد. رویارویی او با دکتر مهاجر از سکانس‌های جذاب فصل دوم لیسانسه‌ها است.

شوخی بامزه سروش صحت با سریال زخم کاری

سکانس اول قسمت اول سریال «زخم کاری» به کارگردانی محمدحسین مهدویان با تصویری از مالک شروع می‌شود که در وانی پر از آب و یخ دراز کشیده. او سردش است و نمی‌تواند تحمل کند اما سمیرا مجبورش می‌کند تا هشت دقیقه‌اش تمام نشده از وان بیرن نیاید. سمیرا تاکید می‌کند که مالک شب‌ها خوب نمی‌خوابد و عصبی شده و صبرش کم است. به همین دلیل هم مدام به او می گوید باید تحمل کند. این سکانس در ابتدای سریال، نشانی از تسلط سمیرا روی مالک و تبعیت بی‌چون‌وچرای مالک از او داشت.

در قسمت بیستم «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» عموجلال بالاخره به وصال مونا، عشق دیرینه‌اش می‌‌رسد. البته او در تمام رویاهایش مونا را با چهره‌ای زیبا و جوان و هیکلی لاغر و قدی بلند تصور می‌کرد و مونایی که در میانسالی پیش رویش قرار می‌گیرد کوچکترین شباهتی با مونای قبلی ندارد. با این حال از اینکه توانسته با مونا وارد دیالوگ شود خوشحال است و همان ابتدا به او ابراز علاقه می‌کند و پیشنهاد ازدواج می‌دهد.

مونا به او می‌گوید که بعد از جدایی‌اش از همسر اول، نزد عموهایش زندگی می‌کند و آنها تا به حال دو تا از خواستگارهای او را رد کرده‌اند. به همین دلیل هم از او می‌خواهد یک هفته صبر کند. عموجلال که تحمل دوری ندارد به شیوه مالک، وارد وانی پر از یخ می‌شود تا تمرین استقامت کند. او مدام می‌گوید گُر گرفته است و فقط با این آب و یخ است که می‌تواند آتش درونش را خاموش کند و یک هفته دوام بیاورد.

جالب اینکه در تصورات عمو، مونای جوان و میانسال هردو باهم رویش یخ می‌ریزند و مثل سمیرا با تحکم مجبورش می‌کنند در آب و یخ بماند. قرار گرفتن این دو سکانس کنار هم با تمام تفاوت‌ها و شباهت‌هایش موقعیت جذابی ایجاد کرده است.

پوستر سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

آنونس سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

بیوگرافی بازیگران سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟

علی مصفا

علی مصفا، بازیگر، کارگردان و تهیه کننده ایرانی است. او در سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شد. وی فرزند مظاهر مصفا و امیربانو کریمی، همسر لیلا حاتمی (بازیگر سینما) و برادرزاده حسینعلی خان نکیسا موسیقیدان و خواننده است. مصفا فارغ التحصیل رشته عمران از دانشکدهٔ فنّی دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۴ است. او دو فیلم بلندش را با نام های سیمای زنی در دوردست و پله اخر را با حضور لیلا حاتمی کارگردانی کرد. در سال ۱۳۹۱ عضو هیئت داوران جشنواره اوسیان سینه فن هند بود. امید 1370، همه دختران من 1373، برج مینو 1374، اصحاب كهف 1376، میكس 1378، جایی دیگر 1381، پری 1373، لیلا 1375، داستانهای جزیره 1377، پارتی 1379، چه كسی امیر را كشت 1384، دوزخ، برزخ، بهشت 1387، آسمان محبوب 1388، چیزهایی كه نمی دانی 1390، جهان با من برقص، روزهای نارنجی، سریال های کیف انگلیسی، پریدخت و مجموعه نمایش خانگی میدان سرخ از آثاری هستند که مصفا در آن ها حضور داشته است.

آناهیتا افشار

آناهیتا افشار بازیگر ایرانی است. از جمله همکاری های هنری او بازی در فیلم های برف روی کاج ها از پیمان معادی و زندگی با چشمان بسته رسول صدر عاملی است.ویلایی ها، یک کیلو و بیست و یک گرم و ایستگاه اتمسفر از دیگر فیلم هایی هستند که افشار در آن ها حضور داشته است.

بیژن بنفشه خواه

بیژن بنفشه خواه بازیگر ایرانی مجموعه های طنز تلویزیونی و فیلم های سینمایی است. او در مجموعه های طنز «این چند نفر»، «بدون شرح»، «مرد دوهزارچهره»، «قهوه تلخ»، «ساختمان پزشکان»، «خانه اجاره ای»، «راه طولانی» و وفا 2012 به ایفای نقش پرداخته است. محمود بنفشه خواه، عموی او است.

سیاوش چراغی‌پور

سیاوش چراغی پور بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون است. بازیگری را زیر نظر مصطفی اسکویی در هنرکده آناهیتا فراگرفت. فعالیت هنری خود را از تئاتر آغاز کرد و در عرصه تئاتر سابقه همکاری با کارگردان های بزرگی را دارد. در سال 1375 با سریال دوقلو ها وارد تلویزیون شد. از سال 1375 تا 1380 فعالیت هنری خود را با اجرای تئاتر ادامه داد. فیلم سینمایی من، ترانه ۱۵ سال دارم در سال 1380 اولین تجربه سینمایی او بود. نقش دکتر خاموش در سریال باغچه مینو از به یادماندنی ترین نقش های اوست. نقش آفرینی در فیلم های لب خط، جنایت بی دقت، جهان با من برقص، ما همه با هم هستیم، مارموز، ارادتمند؛ نازنین بهاره تینا، دلم می خواد، ورود آقایان ممنوع، سریال های لیسانسه ها، بچه مهندس ١، حلقه سبز، فوق لیسانسه ها و مجموعه های نمایش خانگی رقص روی شیشه، سال های دور از خانه، جیران از جمله کارهای اوست.